Pseudocode: Bilgisayar kodunu İngilizce veya kendi dilinde yazmanın bir yöntemidir. Doğrudan bir programlama diline atlamak yerine, bilgisayar programcıları yeni programlarıyla ne yapmayı umduklarını net ve net bir şekilde listelemek için sahte kodu kullanırlar.

Refactoring: Kod Refactoring (yeniden düzenleme), dış davranışını değiştirmeden mevcut bilgisayar kodunu yeniden yapılandırma işlemidir. Yeniden düzenleme, kodun okunabilirliğini ve performansını iyileştirmeyi amaçlamaktadır.

API: Uygulama Programlama Arayüzü (Application Programming Interface) anlamına gelir. Basit bir ifadeyle, API çeşitli bileşenler arasındaki iletişimde yardımcı olan açıkça tanımlanmış bir dizi yöntemdir.

Framework: Framework (yazılım iskeleti), standard fonksiyonların (genellersek kütüphanelerin) hazır olarak sunulduğu, gerekirse bunlara yenilerinin eklenebileceği yapıların adıdır.

Library: Bir Library (yazılım kütüphanesi), yazılım programları ve uygulamaları geliştirmek için kullanılan bir veri ve programlama kodu paketidir. Hem programcıya hem de programlama dili derleyicisine yazılım oluşturma ve yürütme konusunda yardımcı olmak üzere tasarlanmıştır.

SDK: Bir yazılım geliştirme kiti, donanım ve yazılım sağlayıcıları tarafından sağlanan uygulamaları geliştirmek için kullanılan bir araçlar setidir. SDK’lar genellikle uygulama programlama arayüzlerinden (API), örnek koddan, dokümantasyondan vb. oluşur.

IDE: Bir Entegre Geliştirme Ortamı (Integrated Development Environment), uygulama geliştirmeyi kolaylaştıran bir uygulamadır. Genel olarak, bir IDE, geliştiriciye, gerekli tüm araçlarla birleştirilen entegre bir ortamda yazılım uygulamalarının geliştirilmesinde yardımcı olmak için tasarlanmış grafiksel bir kullanıcı arayüzü (GUI) tabanlı bir çalışma ortamıdır.